(On)toegankelijkheid van kunst: Deel I

Platform Beeldende Kunst organiseert op donderdag 20 maart een debatavond in W139. De toegankelijkheid van kunst wordt tegen het licht gehouden. Een discussie tussen recensenten, kunstkenners en kunstenaars over de genomineerden van Prix de Rome geeft de aanzet voor deze avond.

In de herst van 2013 werd de kwaliteit van Prix de Rome neergesabeld; Volkskrant en NRC maakten korte metten met de kunst en de kunst leek van Prix naar Nix te gaan. Meerdere journalisten mengden zich hierin en al snel verzandde het in een brij van moeilijke woorden en vakjargon. Een discussie, die al gauw over meer ging dan alleen Prix de Rome, werd uitgevochten over de hoofden van de lezers. De bekritiseerde kunstenaars leken zich te verschuilen achter  ‘jullie snappen het gewoon niet’.

In W139 zullen journalisten en kunstenaars plaats nemen in een panel en zich mengen in het debat waar iedereen welkom is. De discussie zal  twee onderwerpen behandelen: kunst en media. Enerzijds zal In W139 een antwoord gezocht moeten worden op de volgende vragen: Moet kunst toegankelijker worden voor de toeschouwer in musea, galeries en media? Of maakt kunst dan een knieval voor de massa? “Malevich op zijn Nijntjes”, zoals Ernst Jan Pfauth sarcastisch verwoordt.

Anderzijds; welke rol spelen de media hierin? Kloppen recensenten hun teksten op om te verbloemen dat zij er eigenlijk niets van begrijpen? Nemen zij de tekstbordjes en geleverde teksten ‘klakkeloos’ over? Ook de media zullen niet gespaard worden in het debat.

Ik zal deze discussie  met veel interesse volgen. Als kunstenaar en  kunsthistorica snap ik zeker de impasse die wordt geschetst. Aan de ene kant erger ik mij weleens aan de wollige teksten in verschillende kranten en musea, alle literaire voorbeelden die erbij worden gesleept om de kunstenaar perse  in een bepaalde context te plaatsen en in een kek artikel te gieten. Tegelijkertijd zie ik zeker heil in meer toegankelijke recensies; het wordt inzichtelijker voor elke lezer.

Maar moet de kunstenaar zijn of haar werk zelf ‘inzichtelijk’ maken? Doe je de kunstenaar niet geweldig tekort als dit het belangrijkste doel is? In deze context zie ik een Teleac SchoolTV spotje al opdoemen; Malevich op zijn Nijntjes, Kandinsky a la Klokhuis. Een absoluut antwoord is er niet, maar het is goed om de messen te slijpen en kritisch te luisteren naar elkaar.Wat vind jij? Hoe ontoegankelijk is (jouw) kunst en wat is de toegevoegde waarde van een ‘toegankelijke’ kunst? En hoe zie jij de rol van de media? Hoe belangrijk vind jij hen in het overbrengen van jouw ideeën en werk aan het publiek?

Binnenkort volgt een verslag van deze avond en voor informatie en interessante artikelen klik hier.