Transparency of appearance

Nog tot 6 april te zien in LhGWR

–

Marleen Sleeuwits (1980) toont in LhGWR nieuwe werken uit de serie Interiors met de titel Transparancy of Appearance. Zij studeerde fotografie aan de KABK en volgde een master en postgraduate Fotografie in Breda en Tilburg, waar zij zich richtte op het fotograferen van interieurs.  Sinds 2005 woont en werkt zij in Den Haag. Haar werk is geïnspireerd op de stad en haar ‘vergeten’ ruimtes; ruimtes die ons bevreemden maar tegelijkertijd fascineren.  Het afgelopen jaar heeft zij in een leegstaand kantoorgebouw gewerkt in Rijswijk. Zij ontdoet kantoorruimtes van hun oorspronkelijke functie en tovert deze om in ruimtes die zowel beklemmen als omarmen.

Proces van een interieur

Het kantoorgebouw heeft haar geïnspireerd om een gelaagd onderzoek te verrichten naar de bedrijfsruimte. Het lijken onbereikbare, abstracte ruimtes die tegelijkertijd uitnodigen. De ruimtes lijken soms afstandelijk en bijna klinisch, maar bieden een glimp van iets moois, warms en menselijks. Met behulp van gladde materialen, knallende kleuren en felle lichten wordt de suggestie gewekt dat de ruimtes zich bevinden in de schemerzone tussen realiteit en illusie. Tussen klinisch en organisch. Tussen verlangen en afkeer.

Interior no. 39 lijkt een witte, klinische ruimte met rode stippen op de achterwand. Maar wanneer je langer kijkt  word je geconfronteerd met een gekleurde, intieme ruimte met een dressoir, jaloezieën en een stoel. Een ruimte die om aandacht schreeuwt.  Sleeuwits speelt met de tegenstelling van de intimiteit van een woonkamer en de anonimiteit van een kantoor. Het individu versus het collectief.

Interior No. 39

De tentoonstelling laat niet enkel foto’s zien van deze interieurs, maar toont ook sculpturen van haar hand. In haar sculpturen zoekt zij ook een conflict. Object no.3 is een losjes opgebouwde toren; uit stenen van purschuim.

Object No. 3

Uitstulpingen verstoren het anonieme karakter van de toren. Deze zijn organisch, menselijk bijna; je kunt er handen, mannetjes of armen inzien die omhoog klauteren en zich ontworstelen van de toren. Je wordt hierdoor naar het werk toegetrokken en weer afgestoten als de mannetjes vervormd, mismaakt of toch een vormeloze klont blijken. De titel Transparency of Appearance  is een geslaagde titel voor de tentoonstelling die ons uitnodigt om door het oppervlak heen te kijken.