KABK Graduation 2016: Viva la Performance!
Benjamin Patterson overleed op 25 juni 2016. De klassiek geschoolde bassist werkte eind jaren vijftig in Duitsland samen met componisten Nam June Paik, Karlheinz Stockhausen en John Cage. Toen Patterson zich begin jaren zestig aansloot bij de Fluxus beweging kregen zijn composities, performances en events een prominente plek in het Fluxus oeuvre.
Benjamin Patterson, Paper Piece, 1960.
Benjamin Patterson, Penny for your Thoughts in Performa in New York, 2013.
Na 20 jaar afwezigheid voerde Patterson weer oude ‘Fluxus’ performances uit, zoals Duo – for Voice and a String Instrument (1961), Graphic Scores –Variations for Double Bass (1961) en verschillende Paper Pieces. Allen tonen de humor, de honger naar experiment en intermedialiteit van Patterson. Vanaf 2010 kreeg Patterson een prachtige overzichtstentoonstelling en nam deel aan Fluxus evenementen die onderdeel uitmaakten van grote Fluxus overzichtsexpo’s. En deze evenementen symboliseren een duidelijke trend in het kunstdiscours: revival van de performance en de ervaring.
In de KABK zijn er veel performances te bezoeken. Graduates lijken de ervaring – meer dan voorheen – te omarmen. Een groot deel van de afdeling Fine Arts wordt (nog steeds) gedomineerd door conceptuele werken die identiteit en grenzen verkennen. Vaak blijft het bij navelstaarderij voor gevorderden, met een overvloedig gebruik van tape, touw, karton en ijzerdraad.
Performance is een lastig medium, want het is per definitie tijdelijk. Bovendien lijkt de esthetiek van een performance moeilijker te objectiveren dan bij een schilderij, beeldhouwwerk of installatie. Drie Graduates die de performance met succes hebben omarmd zijn Alex Andropoulos, Elsje Hollanders en Nina Ariuna.
Alex Anderopoulos, maakt onderdeel uit van Performance in KABK. Bron: KABK
Alex Andropoulos, Installatie KABK, deel 2. Bron: KABK
De performance van Alex Andropoulos, die onderdeel uitmaakt van zijn tweedelige afstudeeronderzoek naar gemotoriseerde voorwerpen en geluid, duurde 20 minuten en laveerde tussen muzikaal en artistiek. Andropoulos drumde, streek met een strijkstok over bekkens, rammelde met zijn schoenzolen en bewerkte op een megafoon (alles soms gelijktijdig) de geluiden van een elektronisch bewerkte accordeon die Zahar Bondar met veel gevoel bespeelde en bewerkte.
Je mocht als bezoeker rondlopen, zitten of liggen. Zo heb ik zeker 10 minuten gekeken naar hoe de accordeon was geprepareerd en hoe de binnenkant van de accordeon werd versterkt. De taperecorder op de megafoon bracht geluiden, flarden tekst en gezang voort. Alsof Benjamin Patterson jamde met La Monte Young en Steve Reich, en John Cage halverwege aanschoof met een Griekse klankdichter. Het was bizar, bijzonder en magisch tegelijk. De concentratie van Andropoulos en Bondar, de muzikale experimenten en de kleine, donker gemaakte ruimte deden de 20 minuten omvliegen en beseffen dat dit een performance was die je niet wilt missen.
Op dinsdag 5, woensdag 6 en donderdag 7 juli start de performance om 12:00, 13:30, 15:00, 16:30 en 18:00 in BD007.
Elsje Hollanders. KABK 2016
Elsje Hollanders. KABK 2016
De schrijver Simon Vestdijk gebruikte de stofzuiger om geluiden van buiten te weren en zijn boeken te kunnen schrijven. Fluxus kunstenaars, waaronder George Maciunas en Benjamin Patterson, verkenden het muzikale bereik van een stofzuiger door onderdelen ervan te prepareren of te gebruiken bij het bespelen van een ander instrument. Elsje Hollanders wordt muzikaal één met de stofzuiger.
Een stofzuigende vrouw is een alledaagse gebeurtenis, maar Hollanders doet je vergeten wat zij aan het doen is en wat de stofzuiger hoort te doen. Ook in een kleine opstelling, omgeven door kleine beeldjes en in een maagdelijk wit interieur, blijft de performance net zo fragiel en bijzonder als in het echt. Hollanders: “I practiced singing with my vacuum cleaner. Its notes were far more complicated than they seemed. I touched these notes by singing to them, and changed them. They changed me. We met, the sound vibrated. I sounded mechanic, and the vacuum cleaner started singing. It was more alive, and I was less so. I was one with the vacuum cleaner, which made me no longer be myself. It was liberating.”
Op dinsdag 5, woensdag 6 en donderdag 7 juli start de performance van 12:00 – 18:00 elk heel uur in PB201.
Ariuna Nina, Evidence of Things Unseen, 2016
Ariuna Nina, Evidence of Things Unseen, 2016.
Een van de mooiste ruimtes van de KABK is door Ariuna Nina getransformeerd tot een speeltuin van droom en realiteit. Je wordt naar de ruimte gelokt door hypnotische “deephouse” klanken en geprikkeld door de bijzondere ingang die regelmatig dicht is. Als de toegang open is, word je overspoeld door verschillende texturen en bijzonder licht. Snel kun je een vloer met rondingen van een skatebaan, witte schaapachtige wezens en vreemde constructies ontdekken. De vraag die elke, voorzichtig de ruime ontdekkende en betastende, bezoeker bezighoudt is: wat gaat hier gebeuren? Als de deur dichtgaat en de performance aanvangt, neemt de droom het volledig over.
Op dinsdag 5, woensdag 6 en donderdag 7 juli start de performance om 12:00 en 14:00 in BD109.