Galerie Ramakers 20 jaar / bruisend en eigenzinnig

Catalijn Ramakers viert het 20-jarige bestaan van de galerie. Dit doet zij door alle kunstenaars die zij vertegenwoordigt in het zonnetje te zetten met een mooie beeldententoonstelling in de tuin van Architectenburo Roeleveld-Sikkes en een feestelijk overzicht in Galerie Ramakers. J&T ging op bezoek om te achterhalen wat haar drijft.

Catalijn is aanvankelijk terughoudend in het bespreken van dit jubileum; het gaat immers niet om haar maar om de kunstenaars. Gaandeweg het gesprek laat zij deze terughoudendheid terecht varen en vertelt, met een aanstekelijk enthousiasme en humor, over alles dat bij het runnen van een galerie komt kijken. Kunst is in haar jeugd met de paplepel ingegoten, grootouders, vader en moeder waren kunstminnend en zolang zij zich kon herinneren, stond zij al op kunstbeurzen. Ondanks dat kunstgeschiedenis als studie voor de hand lag, studeerde zij PR & Marketing, een studie die vanaf de opening van de galerie aan de Toussaintkade zeker goed van pas zou komen. De jaren 90 vormden een lastige tijd voor (opkomende) galeries. Velen sneuvelden. Ramakers erkent ook dat het zeker 5 jaar kost voordat je als galerie een naam hebt en klanten werk van kunstenaars durven te kopen. Zij kiest kunstenaars puur op het werk, ondanks naam, faam of marktwaarde.

Kunstenaars

Sinds zij in 1994 begon, werkt zij al met een vaste kern van kunstenaars. In die 20 jaar zijn er maar 5 kunstenaars afgevallen en is menig kunstenaar erbij gekomen. En in die tijd heeft zij, onbewust, een voorkeur ontwikkeld voor drie thema’s: minimalisme, surrealisme en natuur. Sinds de jaren 90 werkt zij bijvoorbeeld met Sjoerd Buisman. Buisman houdt zich bezig met bomen en planten en de manier waarop zij groeien. Net als de natuurkrachten dwingt hij het levende materiaal in een bepaalde richting, waardoor het uiteindelijk tot kunstwerk uitgroeit. Sinds enkele jaren heeft Reinier Lagendijk zich bij de galerie aangesloten. Zijn werk kun je in de lijn van Buisman zien; hij vervormt de natuur tot intrigerende of ronduit kunstobjecten door te spelen met groeiprocessen.

Sjoerd Buisman – Viscum verticaal. 2010

Reinier Lagendijk – Yuca. 2007-2011

Opvallend is dat zij de kunstenaars goed wil doorgronden. Zij vindt een persoonlijke band ook erg belangrijk. Zo heeft zij een werk van Arie de Groot met de titel Als ik naar de sterren kijk thuis hangen en hier kijkt zij elke dag met bewondering naar. “Prachtige titel toch? Ik zie het karakter van Arie er in terug, en, het klinkt misschien gek, dan denk ik ook aan hem, wat hij nu aan het doen is bijvoorbeeld“.

Wekelijks bezoekt zij ateliers om te zien waar kunstenaars nu staan in hun ontwikkeling. Dagelijkse sturen zij afbeeldingen op, ook al is het niet af, om haar op de hoogte te houden. Door het hoge aantal tentoonstellingen kan zij anticiperen op een nieuwe weg die wordt ingeslagen, zoals recent met Michel Hoogervorst het geval is. Sinds enkele maanden houdt hij zich bezig met bijzondere, bijna vergeten, technieken, zoals de cyanotype en de kallitype. Met deze werken slaat hij een andere weg in. Ramakers is hier ontzettend enthousiast over, bezoekt het atelier en vormt de serre van de galerie om in een kleine overzichtstentoonstelling van het nieuwe werk.

Michel Hoogervorst / Untitled. 2014. Kallitype, acrylic en alkyd op doek.

Michel Hoogervorst – Cyanotype. 2014. Cyanotype en Acryl op doek.

Projecten

In een jaar organiseert zij niet alleen 9 thema- en of solotentoonstellingen in de galerie, maar ook 2 tentoonstellingen in en rondom de natuur, zoals nu de beeldententoonstelling even verderop en Natuurkracht in Coda Apeldoorn, waar zij veel werken heeft geleverd aan de tentoonstelling van directeur Carin Reinders en gast curator Ward Schrijver. Zij praat vol bewondering over deze tentoonstelling; eigenzinnig, disciplineoverstijgend en bovenal prachtige werken van maar liefst 40 kunstenaars. Een discipline verdient ook niet meer aandacht dan de ander, van sieraden tot beeldende kunst en van installaties tot mode. De eigengereidheid van kunstenaars als verbindend thema.

Zij vindt thematische tentoonstellingen erg belangrijk, wanneer je haar voor het dilemma stelt een baanbrekende tentoonstelling of tentoonstelling met hoge marktwaarde, kiest ze met veel overtuiging voor het eerste. En dat tekent haar beleid, waarin kunstenaars veel vrijheid genieten in het maakproces, maar ook in de tentoonstelling, wanneer kunstenaars een solotentoonstelling verzorgen of als curator, zoals met  Jan van Munster en Jonquil, aantreden voor een thematische expositie. Ze vindt het ook jammer dat veel galeries geen solotentoonstellingen meer doen. “Ik woon al jaren samen met een kunstenaar, ik zie echt de andere kant. Ik doe juist vaak solotentoonstellingen, je moet achter de kunstenaar staan“.

Joncquil – CQ Residency, 2013. Bron: Ed Jansen

Solo tentoonstelling. Jan van Munster / Kortsluiting! 2014.

Ze is ook druk bezig met de voorbereidingen voor de solotentoonstelling in Ramakers van Warffemius, die in september aanvangt, en van Pat Andrea die in oktober geopend zal worden. Tegelijkertijd bezoekt zij op regelmatige basis ateliers, zoals nu van Ossip, ter voorbereiding op zijn solotentoonstelling in Stedelijk Museum Kampen, dat een spektakel belooft te worden. De beurzen Amsterdam Drawing en Pan Amsterdam vragen ook haar aandacht. Juist in de chaos lijkt zij in haar element; een minimale omgeving zoals de galerie brengt de nodige rust. In Amsterdam gebeurt veel en zijn er veel galeries, het bruist, maar de onderlinge concurrentie vindt zij vervelend. “In Den Haag wordt je iets gegund en kunnen galeries goed samenwerken. Het is een kleine vijver, maar wij hebben elk onze specialismen. Ik zou dan ook nooit weg willen hier”.

Ossip / Atelier. Bron: Stedelijk Museum Kampen.

Internationaal

Ook internationaal gezien vindt Ramakers het inspirerend om samen te werken, het Kathmandu International Arts Festival (KIAF) schiet in het oog. Sangeeta Thapa, directeur en stichter van Siddhartha Art Gallery, organiseert sinds 2009 een Kathmandu International Arts festival in het Nepalese Kathmandu. Met dit festival wil zij Nepal laten zien wat er in de rest van de wereld op artistiek gebied gebeurt:“The objective of hosting KIAF is firmly place Nepal on the global map as a popular venue for contemporary arts, allow for artistic collaborations and exchanges art and sensitize the society”. Catalijn werd in 2010 en 2012 gevraagd om voor Nederland als curator op te treden. Thema van 2012 was Earth, Body and Mind. Patroon van dit festival was de land-art kunstenaar Richard Long en vanuit Nederland verleenden Maria Roosen, Job Koelewijn, Warffemius, Erna Anema, Eelco Brand en Sjoerd Buisman hun medewerking.

Warffemius / Ontvanger. Nepal. 2011

Maria Roosen / Touch of Gold. Nepal. 2011

Job Koelewijn – Spinoza, Ethica – DVD’s en oude televisies, Spinoza voorgelezen

Kenmerkend voor Ramakers en haar idee over artistieke vrijheid was de aanstelling van Warffemius als co-curator. Veel werken waren site-specific en kunstenaars richtten zich op diverse onderwerpen binnen de thema’s; het werk van Sjoerd Buisman en Eelco Brand representeert als het ware de aarde, Maria Roosen het lichaam en Job Koelewijn de geest. Het was een groot succes dat voor herhaling vatbaar blijkt.

De toekomst

Catalijn Ramakers praat met fonkeling in de ogen over de kunstenaars, alle projecten en de toekomst. Het belangrijkste vindt zij dat iedereen het naar zijn zin heeft. Een droom kwam uit  tijdens de opening van de jubileumtentoonstellingen. Bezoekers werden met een bootje van de galerie naar de tuin aan de Mauritskade gebracht, alwaar ze met een hapje en een drankje in het gras lagen of vol bewondering om de beelden liepen en gezellig met elkaar praatten over kunst. “Dat is toch geweldig!”

20 jaar Galerie Ramakers is tot en met 27 juli te zien aan de Toussaintkade 51 en de beeldententoonstelling aan Alexanderstraat 1 is tot en met half september van 09:00 tot 17:00 te bezoeken. Voor een kleine sneakpeak hiervan enkele impressies: