Het (denkbeeldige) atelier van Jim Impelmans

Jim Impelmans (1985) is beeldend kunstenaar, zanger, gitarist en werkt in een basisschool. Hij heeft een vol schema en werkt elke dag aan nieuwe werken, vaak in een moordend tempo. Gedreven door esthetiek en gegrepen door toeval, probeert hij vaak rauwe portretten te maken van (niet) bestaande mensen. Sinds 2012 is hij afgestudeerd aan Willem de Kooning Academie en sinds 2013 verbonden aan Galerie Vonkel te Den Haag. Hiernaast timmert hij aan de weg met zijn band Sociale Onrust. Voor J&T wilde hij een inkijkje geven in het maakproces van zijn werk.

Ik word rond acht uur wakker, zonder wekker wat erg belangrijk is voor mij. Dan eet ik veel en snel en drink twee koppen koffie terwijl ik muziek luister, foto’s voor mijn schilderijen uitzoek en soms een luchtgitaar solo speel. De muziek blijft de hele dag aanstaan, zeker tijdens het schilderen. Ik luister diverse genres muziek, zoals tegenwoordig Mark Lanegan, Chet Baker, Venetian Snares, Nick Cave, De Kift, Amon Tobin, Tom Waits, Bach en Miles Davis. De foto’s die ik uitzoek zijn altijd portretten en overal vandaan; uit kranten, van internet, gevonden op straat, zelf gemaakt of stills uit films die ik zag.

Bron: Jim Impelmans

Van deze foto’s maak ik een versimpelde versie met olieverf. De olieverf blijft vrij lang nat en die eigenschap is erg van belang in mijn werk. Vroeger voornamelijk in grijstinten, tegenwoordig steeds vaker in kleur. Omdat ik maar de halve dag de tijd heb en ik niet de rust in mijn donder heb om de volgende dag verder te werken aan het schilderij van gister moet het werk dus in één keer af zijn. Om snel te kunnen werken gebruik ik meestal kleine doeken of vellen papier. Toeval speelt een belangrijke rol. Door het kleine en snelle werken kan ik per dag dus zeker één of twee werken af krijgen. Maar deze zijn meestal niet goed (genoeg). Soms zit er ineens iets tussen wat te gek is. Wat er uiteindelijk van het werk terecht komt is ook zeer divers. Het kan nog duidelijk de foto zijn, een zwaar abstract werk of een bijna egaal vlak. Soms begin ik ook direct abstract te werken op stukken hout met zwarte verf of ik probeer ook steeds meer dingen uit met ecoline of werken over foto’s.

Bron: Jim Impelmans

Het experimenteren is een grote drijfveer, en de verbazing daarna. Het mijzelf verbazen is misschien wel de belangrijkste reden waarom ik dagelijks kan werken. Niemand anders doet het voor me. Daarom is toeval zo belangrijk. Ik weet nooit wat er van te voren uit gaat komen. Als ik het wel zou weten zou ik waarschijnlijk geen zin meer hebben om er aan te beginnen. Terwijl ik aan het schilderen ben kom ik ook steeds op ideeën voor volgende schilderijen, deze schrijf ik direct op want ze volgen snel en anders ben ik ze weer kwijt. Dit is een soort schilder to-do lijst. Met als enige verschil dat deze nooit korter wordt maar alleen maar langer. Elke keer als ik iets kan wegstrepen staan er weer drie dingen bij. Gelukkig maar!

Bron: Jim Impelmans

Wanneer ik een werk goed vind weet ik niet. Of ik weet het wel, maar ik kan het denk ik niet omschrijven. Ik weet wanneer ik iets af vind, dat is meestal als ik niet meer verder durf. Maar dit betekent nog lang niet dat ik het goed vind. Soms wordt iets ook pas goed als je doorgaat terwijl je al denkt dat het af is. Soms heb ik direct na het maken het idee dit is goed. Fantastisch al zeg ik het zelf. Ik blijf er dan nog een tijd naar kijken en ga met een zeer tevreden gevoel weg. Als ik dan ’s avonds terug kom en het werk weer zie, begrijp ik daar helemaal niets meer van. Andersom komt het gelukkig ook wel eens voor.

Bron: Jim Impelmans

Omdat de werken nog een tijdje moeten drogen en ik daar niet echt een andere ruimte voor heb dan mijn woonkamer komt de selectie vanzelf. Ik loop constant langs de drogende werken en krijg vanzelf voorkeuren en kan dus ook rustig zien of dit blijft of dat het maar een korte kick is. Als die lang genoeg blijft zal ik het werk zeker bewaren. Dit hoeft nog niet te betekenen dat het ook in een expositie komt te hangen. Daarvoor ga ik weer apart selecteren. Het hoeft ook niet eens te betekenen dat ik het werk bewaar. Dikwijls ga ik er later alsnog met iets nieuw overheen, wat hopelijk beter wordt.

Voor meer werk zie Jim’s Tumblr