Maakhaven in actie!

Het rommelt qua ateliercomplexen in Den Haag en flink ook. Afgelopen oktober publiceerde ik hier een artikel over de sluiting van het ateliercomplex aan de Stortenbekerstraat.
Ateliercomplex Maakhaven (bestaande uit circa 30 kunstenaars) in het Laakkwartier heeft inmiddels ook de brief ontvangen waarin de gemeente het contract beëindigd. Ook hier is de opzegtermijn een maand.

Iedereen die Maakhaven kent en er wel eens binnen is geweest zal direct beamen, binnen een maand het pand verlaten is schier onmogelijk. Sowieso, welke (goedlopende) ondernemer is in staat binnen een maand zijn spullen te pakken? Activiteiten zijn gepland, tentoonstellingen afgesproken etc. Niet onbelangrijk om te vermelden, het contract is getekend in 2002 als een anti kraak contract. Wat mij het probleem lijkt met zulke contracten is dat de status ervan niet veranderd. Je kan en mag elf jaar, in dit geval, anti kraken en een belangrijke positie in de stad en buurt innemen, het is en blijft anti kraak! Mijn intuïtie zegt dat dat niet klopt; de gemeente neemt wel de lusten niet de lasten.

Want na elf jaar mag je een meedenkende houding van de gemeente verwachten, de kunstenaars in Maakhaven hebben op een mooie en heel betrokken manier invulling gegeven aan deze locatie. Een formele houding past de gemeente in dit geval niet. Geef Maakhaven minimaal een half jaar de tijd om het gebouw te verlaten zou ik zeggen. Dan is er voor hen voldoende gelegenheid om op zoek te gaan naar een nieuwe werkplek.

De kunstenaars van Maakhaven laten zich overigens niet gedwee de huur opzeggen, ze voeren actie. Dat pakken ze slim aan. De Haagse Stadspartij en Groen Links steunen hen, evenals de Stichting Haags Industrieel Erfgoed (SHIE). Koos Havelaar van de SHIE stelt dat dit Shellcomplex, waar ooit benzinepompen werden onderhouden, een bijzonder industrieel geheel is “Het gebouw is een laatste herinnering aan het rijke industriële verleden van de Laakhaven, een van de eerste als zodanig ontworpen industriehavens van Nederland”.
De twee Haagse fracties hebben een initiatiefvoorstel ingediend om Maakhaven te redden. Met dit initiatiefvoorstel willen zij bereiken dat “het pand en Maakhaven een kans krijgen om behouden te blijven en een nieuwe toekomst tegemoet kunnen zien.”

Okay, er is in 2002 een anti kraak contract getekend en natuurlijk is er dan altijd dat stemmetje in het achterhoofd van de kunstenaar dat het contract tijdelijk is. Maar aan de andere kant, er moet ook gewoon gewerkt worden. Dus hebben de kunstenaars van Maakhaven hoe dan ook geïnvesteerd in het pand, ten behoeve van de werkbaarheid.
En nog iets, in het contract staat een boeteclausule; voor elke dag langer in het pand na de opzegtermijn moet 1000 euro betaald worden. Grappig, vinden de bestuursleden, dat geld hebben ze toch niet.

Wat ze ook niet hebben is verwarming. In de ateliers die ik bezoek is het dan ook steenkoud en dan moet de winter nog op gang komen. Een kunstenaar vertelt me dat ze ’s winters piepschuim onder haar schoenen bindt zodat de kou niet langs haar benen optrekt. Het zijn, met name in de winter, barre werkomstandigheden. Laten we wel wezen, er is maar een beroepsgroep die dat voor lief neemt en dat zijn kunstenaars. Draai het eens om, de gemeente mag blij zijn dat er zo’n grote groep kunstenaars zich elf jaar lang liefdevol over het pand heeft ontfermd.

Op de dag dat ik langs ga heeft het bestuur ’s middags een afspraak met de Dienst Stedelijke Ontwikkeling, de genius achter nieuwe plannen voor dit gebied. Eerst waren er herenhuizen voor de locatie bedacht maar nu valt dit gebied, net als de Stortenbekerstraat, in de regeling Kleinschalige Opdrachten.
Die regeling begint al aardig op een excuus-truus te lijken!

Hoe dan ook, het laatste woord is er nog niet over gezegd en de kunstenaars zijn het pand nog niet uit.

Wil je op de hoogte blijven van de ontwikkelingen rond Maakhaven, klik hier.