Mijn atelier: Moki Last

Message in a Bottle (foto: Rob Kollaard)

Toen ik 23 jaar geleden naar Den Haag  wilde verhuizen, was het eerste waar ik naar keek een plek waar ik kon werken. Ik werk veel met klei en gebruik daar graag een oven bij, maar in de eerste plaats ben ik beeldend kunstenaar en kan ik werken waar ik wil, want dan teken ik een tijd of schilder op rijstpapier, of stapel stenen. Ik zoek een weg om mijn ” verhaal ” te vertellen, laat me niet weerhouden. Dus ‘ s maandags mijn werkplek in richten, dinsdag er werken. Na een half jaar bleek de oude palingrokerij achter mijn huis en gescheiden door een enkele muur, te koop. Daar is nu mijn atelier, met mijn grote oven. Mijn lievelingsplek van het huis. En ja die oven geeft mij heel veel, want ik werk erg graag met mijn handen in de klei en de mogelijkheid van klei stoken is toch wel fijn.

Aan het werk in mijn atelier (foto: Noud te Riele)

Er is een uitspraak : ” alles van waarde is weerloos “. Die uitspraak brengt mij naar de waarde die wij kunstenaars, musici, theatermakers enz. in deze huidige Nederlandse maatschappij niet hebben ( tenzij er door anderen geld aan verdiend wordt ). Mijn innerlijk gevecht om mij in deze maatschappij waardevol te blijven voelen. Te doen wat mijn taak is te doen. En dat terwijl ik al 30 jaar mijn eigen huur en boterhammen verdien met mijn kunst. Nu gebeurt dat door de aankopen van mijn werk door een grote verzamelaar, deze vorm heb ik gekozen toen hij als mecenas op mijn pad kwam.

Rakustook buitenatelier (foto: Rob Kollaard)

Afsluiten/opsluiten in het atelier is noodzakelijk om je werk te doen, dat geldt ook voor artsen, ambtenaren of wie dan ook.

Body and Soul (foto: Noud te Riele)