1646 in flux

Kunstenaarsinitiatief 1646 heeft een continu veranderende tentoonstelling georganiseerd. Onder de titel Fast is good for us hebben vier net afgestudeerde kunstenaars zich in een ‘exhibition in progress’-avontuur gestort dat in drie weken drie exposities moet opleveren met op elke zaterdag een nieuwe opening.

Machteld Rullens doet een minimale ingreep die alleen maar zichtbaar is als je er met je neus voor gaat staan.

Daniél Oxholm verstopt. Maar wat? En waarom zo donker en taktiel?

Ook zijn herinneringen aan zijn grootvader gaan over ontpellen. Hoeveel laagjes heeft de mens, hoeveel facetten hebben dingen en herinneringen? En klopt het wel van die parachutesprong?

Jeroen van der Hulst toont de laconieke reacties van een bloemenhandelaar op het handelen van de kunstenaar.

Ook hier is Machtel Rullens minimaal maar effectief bezig. Door een klein deel van een stoel te verwijderen is het ding totaal nutteloos. Tenzij als beeld. Voor de huidige positie van de kunst(enaar)?

Daniël van Straalen doet iets dergelijks, maar dan positief. Hij ondersteunt met drijfzand, losse korrels piepschuim.

Een gecorrigeerd perspectief: red de vallende kunstenaar (in casu Bas Jan Ader) en laat (Mondriaans) vuurtoren van Westkapelle maar vallen.