Ciao T #2

Dit is deel 2 van een (kleine) serie over het werk van Ton van Kints.

‘Gecorrigeerd ovaal’  is een werk uit 1992 en werd in 2003 de start van een serie werken Koekoeksnesten geheten. Ik beken meteen, ik weet niks van koekoeksnesten.
“Nou, ze bestaan ook niet maar ik kan ze wel maken”, zegt Ton. “de koekoek is een nestparasiet, legt zijn ei in het nest van een ander. Wurmt eerst de andere kuikens eruit, vinken bijvoorbeeld, die ouders werken zich vervolgens uit de naad om het koekoekskind te voeden. Een misdadig beest eigenlijk. Ze vliegen elke dag even langs om de nepouders te pikken, als waarschuwing: goed voor mijn kind zorgen. Heel erg maffia.”

Koekoeksnesten is de langste serie tot nu toe. Ton heeft er zo’n 200 gemaakt.
In 1991 werd zijn zoon geboren en daardoor had hij maar enkele uren per dag de tijd om te werken. Hij besloot korte dingen te gaan doen, eerst tekenen maar dat vond hij dus te licht, het werd zagen. Dat geeft tenminste een stevige lijn. Een goede methode om snel tot een ding te komen. Hij zaagt uit de hand.

Uit de (sub)serie Close call

In 2003, tien jaar na dat gecorrigeerde ovaal, besloot hij het uitgezaagde ei niet terug te zetten maar om te draaien. “ Het ei wat ik eruit haal, draai ik en wil ik er weer in proppen waardoor er spanning ontstaat. De vormvariatie is enorm. Het is elke keer totaal anders. “

Mijn oog valt op een zin uit een tekst van Michael van Hoogenhuyze, die het werk van Ton treffend beschrijft als ‘een verzameling van slecht genezen wonden maar ook van vreemde grappen’.

Wordt vervolgd…

atelier Ton van Kints, foto: Ed Jansen