Everytime I Try

In UHM is een ontroerend werk van Maite Louisa te zien, getiteld ‘Everytime I Try’.

Zodra ik de trap naar de kelder afloop hoor ik een vrouwelijke stem die steeds everytime I try zingt. In dezelfde toonhoogte en hetzelfde ritme. Na een paar minuten hoor ik haar slikken en ze probeert het ritme weer op te pakken. Maar er is een kleine verandering opgetreden in zowel cadans als stem. Een mooi moment.
In een nis worden dia’s geprojecteerd die in gespannen relatie met de gezongen tekst staan.

Everytime I Try

 De zinnen op de dia’s bevatten geen hoofdletters en punten. Hierdoor doen ze meer denken aan losse gedachten dan aan duidelijke handelingen. Associatief gezien is het heel rijk; wat is ‘everytime I try to hallelujah’? Genade zoeken? Verlichting vinden? Is dat wel mogelijk? Maite vertelt me dat het werk gaat over een poging te willen handelen in gedachte of daad maar daarin te falen.

Everytime I Try

Haar stem, repeterend als een -weliswaar menselijke- machine versus het monotone geluid van de diaprojector. De kracht van de eenvoud, wat mij betreft.
De samenwerking van machine en de mens weerspiegelt het dualisme en de pijnlijke wrijving tussen ratio en gevoel, schrijft ze me later nog.

Het ontroerende zit hem in het intieme karakter van het werk. Ik had de kelder voor mij alleen toen ik het werk zag, daar was ik blij om.

Everytime I Try