stijgende Kunstprijzen

Onlangs, 14 November, las ik nog een artikel over verzamelaars, gewoon in zo’n vooraanstaande krant van Nederland (NRC, Opinie: Kunstmarkt, Stijgende kunstprijzen).

Het artikel gaat niet over het verzamelen van huistuinkeuken-gedoe maar over heuse kunstverzamelaars. Deze verzamelaars schijnen op dit ogenblik een niet te stillen honger te hebben. Althans uit het artikel van Sandra Smallenburg maak ik dat op. Het artikel gaat over hoeveelheden geld die voor een enkel kunstwerk worden betaald, waar men op de veiling zelf ook min of meer verbazing over kan waarnemen. Iets van ‘ Hebzucht naar Kunst ‘ ? Of is het een nieuw soort ‘game’.

Gaat het om verzamelaars die ( nog ) oog hebben voor wat zich in het alledaagse voordoet ? Moeilijk om dat te doorgronden. Het jammere is wellicht dat een deel van het niet verzamelaarspubliek alras denkt, zie je nou, we hoeven ons niet echt zorgen te maken om kunstenaars, er gaat genoeg geld naar toe.

Mij lijkt het dat het zo haaks staat op de huidige tendens, vooral als ik met een schuin oog kijk naar het politieke Haagse Binnenhof. Want soms zou je je vandaag de dag bijna gaan schamen dat je leven zich afspeelt in de wereld van de beeldende kunst. De vraag is echter wat is de toegevoegde waarde van het krantenbericht over verzamelaars ?
Heeft het enige maatschappelijke betekenis ? Dat in de krant staat dat werk X overgaat in andere handen? Is het artikel bedoeld om kunstenaars een hart onder de riem te steken?

De handel op zich speelt zich af op enige afstand, aan de andere kant van de sloot. Blijft het Haagse gevrijwaard van dergelijke handel ? Of moeten ‘ we ‘ er blij mee zijn ?
Want ‘stijgende kunstprijzen’, zoals de titel van het artikel luidt, suggereert een positieve wending.
Moet ik nu hopen dat de Haagse presentatie instellingen uit de greep van verwoede verzamelaars blijven of ……………

Zie Jegens en Tevens artikel Mondriaan Stichting betreffende ‘Presentatie-instelling’, dit is de term die gebruikt wordt voor tentoonstellingsplekken die niet commercieel actief zijn als galerie en ook geen museale rol hebben. Dat wil zeggen, ze hebben geen collectie en zijn ook geen winkel.

Misschien is er juist een nieuwe rol weggelegd voor een instelling die een heuse veiling van Haags Werk gaat beginnen ? Los van het oogmerk ‘veel geld voor een enkel kunstwerk’ dat speculanten en investeerders voor ogen hebben.
Zazou